weer thuis

Na een lange reis zijn we weer thuis, opgehaald van het vliegveld door onze liefsten:). Het voelt raar om weer thuis te zijn, de rust, de structuur, het gemis aan alle geuren en kleuren maakt het bijna saai.... De koeien staan weer gewoon in de wei, auto's rijden braaf op hun eigen baan en gebruiken hun toeter nauwelijks....

Voordat we vertrokken hebben we het (voor)laatste deel van ons budget aan een "collega-vrijwilliger" gegeven, omdat de school inmiddels van alles was voorzien wat hun wat hun hartje begeert. Zij blijft nog een aantal weken vrijwilligerswerk doen in Udaipur en heeft een inzamelactie opgezet voor een man die kinderen en vrouwen belangeloos zelfverdedigingslessen geeft, zodat ze sterker in hun schoenen staan, wat helaas vaak wel nodig is. Zijn uitrusting was echter dringend aan vervanging toe en daar wil zij voor gaan zorgen, nog een project waar we aan kunnen bijdragen.

Thuisgekomen blijkt er na alles na te rekenen nog een klein bedrag over te zijn, met dit allerlaatste bedrag ben ik net schoolspullen gaan shoppen om te doneren bij de weggeefwinkel, waar ze nog hard opzoek waren naar donateurs van schoolspullen, voor het uitdelen van schoolpakketten aan mensen die hiervoor zelf geen budget hebben.

Met al jullie donaties hebben we uiteindelijk dus heeeeel veel mensen kunnen helpen en blij kunnen maken, waarvoor heeeeeel veel dank, want zonder jullie waren het nooit zo veel blije gezichten geweest!

Merci, merci merci!!!

Leuke dingen zaterdag

Vandaag zijn we naar de Nagda tempel en Eklingji tempel geweest. Mooie tempels in een groene omgeving waar je de verkeerschaos van Udaipur niet meekrijgt. In de Eklingji tempel waren 108 kleinere tempels te vinden. We mochten helaas geen foto's maken en het leek er eerder een rondgang of een wachtrij voor een attractie dan iets anders, het was druk, maar o zo mooi! Mensen namen bloemen, blaadjes en kokosnoten mee die daar door een priester gezegend werden.

Omdat het korter bij ligt dan andere uitstapjes zijn we om 12 uur weer terug. We besluiten om nog een laatste henna te laten zetten bij dezelfde man die onze eerdere henna's gemaakt heeft, zodat deze bij thuiskomst nog als nieuw is om de herinnering aan India levend te houden.

Onze reisgenote Camilla wil graag een henna van Ganesh (de olifantengod), omdat ze deze graag als tattoo wil laten zetten en op deze manier kan wennen aan dat idee. De beste man was werkelijk trots op zijn eigen creatie en het is ook werkelijk heel erg mooi geworden!

'S avonds besluiten we om samen te gaan uiteten met de drie coördinatoren om de reis leuk af te sluiten. Tijdens het eten konden we op het dakterras genieten van de sound en lightshow bij the city palace.

Een mooie afsluiter van onze reis! Morgen maken we nog een lekkere fruitsalade en pannenkoeken voor een goed ontbijt met z'n alle en dan is het tijd om nog snel een laatste souvenir te kopen en onze koffers te pakken.

Laatste schooldag

Vandaag was onze laatste schooldag. Gelukkig waren de meeste kinderen van onze klas weer terug! We hebben lesgegeven tot 11u en vonden het toen tijd voor een spelletje. De kinderen hebben genoten van een balspelletje op het plein.

Ondertussen zijn bijna alle matrassen aangekomen en komen verschillende kinderen ons bedanken voor het nieuwe matras, zo iets gaat hier snel de school rond:). Alle elektriciteit is inmiddels aangelegd, waar eerst een briefje hing met een doodshoofd erop getekend en "do not touch" hangen nu mooie, nieuwe, witte schakelaars. De leerkrachten bedanken ons voor het licht en de werkende ventilatoren, omdat het hun werk ook makkelijker maakt.

Tijdens de pauze gaan we naar de directeur om te vragen of het misschien mogelijk is dat de slechtziende jongen in onze klas een bril krijgt, want doof zijn is een, maar als je dan ook nog het bord niet kunt zien, dan wordt leren wel erg moeilijk. De directeur vertelt dat er meer kinderen zijn die visusproblemen hebben. Alle slechtziende kinderen worden meteen verzameld in de kamer van de directeur (7 in totaal) de hele school komt kijken wat er aan de hand is. De directeur belt meteen de opticien om te vragen wat een bril ongveer kost, 500 rupies per bril, dat is nog geen zeven euro!! De kinderen worden accuut naar de opticien aan de overkant gestuurd met een lerares, daar worden hun ogen opgemeten en de brillen worden besteld. Vanavond worden ze geleverd op school, dus vanaf maandag kunnen ook deze zeven kinderen het bord weer zien.

De slechtziende jongen is wel 6 keer naar ons toe gekomen om te "vertellen" dat hij zo blij was dat hij een bril krijgt, hij tekende zelfs een grote bril op het bord met "happy" erbij.....daar doe je het toch voor!!

Om 12.00u was er een afscheidsceremonie voor ons, alle kinderen zaten in dezelfde ruimte en hadden dansjes voorbereid. We kregen een bloemenketting om en een bindi (rode stip ter zegening). De kinderen hadden bij handenarbeid een badmat voor ons gemaakt, van gerecycelde spijkerbroeken. Ook kregen we kaarten en bloemtjes van de kinderen.

Bij het community center hadden we vandaag weer spelletjesdag, het is weer vrijdag!! We spelen memory en Uno. De kleinere kinderen kleuren en spelen met de klei die we hebben meegenomen. De klei was een groot succes!

Na afloop krijgen we van bijna alle kinderen kaarten en zelfs kleine cadeautjes, zo lief hoe ze van niks toch iets leuks/moois kunnen maken!

Oh wat gaan we dit missen thuis!!

Voorlaatste dag

Nadat de site er gisteren uitklapte op het moment dat we het verhaal wilde opslaan hierbij alsnog onze blog vsn donderdag!

Ook vandaag was het weer een verrassing wat we zouden aantreffen op school. Op de 15e is er weer een nationale feestdag: Independence day. De kinderen op school beginnen vijf dagen van te voren al met oefenen in het stadion voor dit feest, dus de school was vrijwel leeg toen we aankwamen. De kinderen arriveerden pas om 11 uur (het bleken toch maar weer 6 kinderen van onze klas te zijn, de rest was nog steeds niet terug) en mochten dan ook nog lunchen, dus ons programma was weer lekker kort.

We kwamen aan met vier grote zakken schoonmaakspullen, zoals wc-reiniger, vloerreiniger, dweilen en vloerwissers. De man was zeer blij toen hij de spullen zag en stopte alles snel in de kast. Nu is zijn jaar voorraad ook weer aangevuld :).

Ook het geld voor de kluisjes en de matrassen is afgegeven aan de directeur, omdat de matrassen morgen geleverd worden op onze laatste dag! De lampen zijn gemaakt, dus elk lokaal heeft nu licht. Sommige ventilatoren zullen nog gemaakt worden, ipv hele nieuwe te kopen om kosten te besparen, maar dat zal nog even duren.

In de community centre was het vandaag een stuk drukker, maar met de hulp van de drie nieuwe vrijwilligers was het goed te doen en kregen we onze werkbladen gemaakt.

Vanavond zijn we met z'n zessen gaan uiteten, omdat drie vrijwilligers naar de Taj Mahal gaan en wij naar een ander dorp, dus dat zou de laatste keer zijn dat we echt samen zijn.

Na het eten moesten we nog even 200 traktatiezakjes maken met al het lekkers dat we gekocht hadden. Gelukkig hielpen de andere meiden mee en waren we in 20 minuten klaar. Nog even onze spullen verzamelen die we op school achter willen laten en dan naar bed voor onze laatste schooldag :(.

En toen was er licht....

Vandaag zou een normale schooldag worden, totdat we er op school achter kwamen dat er maar 5 kinderen van onze klas waren. De rest was nog thuis of onderweg naar school i.v.m. het festival, maar dat kwam goed uit want de leerkracht van groep 4 was niet komen opdagen, dus hadden we vandaag een samengestelde klas van groep 4/5. Geen probleem, alleen jammer dat we voor vandaag herhaling van vorige lessen hadden gepland.

Maar aoch, in improviseren zijn we inmiddels goed getrained, dus hebben we met de hele groep de voorzetsels geoefend. Stoelen en ballen mee naar buiten en oefenen maar.

We kregen van "onze" vijf leerlingen zelfs armbandjes die gekocht worden tijdens het festival, zo lief:) Ook de toekomstig kunstenaar had goed zijn best gedaan tijdens de minivakantie, onze tekening is af!!! Zo leuk en lief!

Eeeennnnnn.......er was licht en zelfs een werkende ventilator in de klas!! De handenarbeidjuf was erg blij met het licht. Nu kon ze met haar slechte ogen eindelijk zien wat de kinderen deden. Ook de kinderen viel het allemaal op dat het licht gemaakt was.

Omdat we nog budget over hebben, praten we in de pauze met de directeur. Daar komen we tot de conclusie dat hij de tweede locker nog niet heeft besteld, omdat hij niet zeker wist of wij dat goed vonden (we hadden al 10x aangegeven dat dat echt prima is). Blij als een kind belt hij meteen het bedrijf dat de lockers maakt om de tweede te bestellen. Hij verontschuldigd zich minimaal 10 keer dat hij het niet begrepen had en dat hij volledig afhankelijk was van ons budget.

We durven bijna niet meer te vragen of ze nog meer nodig hebben....maar na veel aandringen en tig keren aan te geven dat we nog budget hebben komt de vraag of we misschien poetsspullen kunnen kopen. 'jazeker, maar ook dan hebben we nog budget over'.

'oke' begint hij heel voorzichtig, de andere groep heeft wat geld achter gelaten voor het repareren van de ramen, maar dat was maar genoeg voor 7 ramen, maar er zijn 19 kapotte ramen........'

Dus wij hebben inmiddels het grootste deel van het budget besteed aan: 35 nieuwe matrassen, 35 nieuwe matrascovers, nieuwe bedrading en lampen voor 6 klaslokalen, twee nieuwe plafondventilatoren, 12 nieuwe ramen, 2 kluisjesblokken, spelletjes, boeken, potloden etc, poetsspullen voor een heel jaar en iets lekkers voor alle 200 kinderen als we weg gaan vrijdag. Goed besteed, al zeg ik het zelf:) en dat allemaal dankzij jullie hulp!!

Vooruitgangen

Vanochtend kregen we een uur voor vertrek te horen dat we toch niet naar school hoefden, omdat er geen kinderen waren. We wijzigden onze plannen en besloten om naar de Big Bazaar in de shopping mall te gaan om lesboeken, leesboeken, potloden etc voor de materialenkast hier in het huis te kopen. Daarnaast willen we ook graag iets lekkers trakteren als we vrijdag weg gaan (zoals we dat in Nederland ook zouden doen) en dus halen we ook nog snoepgoed en koekjes. Het winkelcentrum was enorm en we keken onze ogen uit.

Na 2 uur hebben we bijna alle spullen van ons lijstje verzameld en het geld gepind voor de elektricien en de matrassen.

Ook in het community centre waren er vandaag weer weinig kinderen ivm het festival van maandag. Hierdoor hebben we meer tijd voor de kinderen en is het fijn doorwerken. Iedereen is gemotiveerd en we kunnen afsluiten met een spel.

Na het eten hebben we gevraag of er nog meer nodig is voor de school, omdat we nog budget over hebben en we zeker weten dat we het nog nuttig kunnen besteden. Ze geven aan dat er ook nog kussen nodig zijn en poetsspullen voor op school. Ook is nog niet alle elektriciteit in de lokalen boven gemaakt. In eerste instantie zou de elektricien alle lichtschakelaars vervangen boven, maar nu blijkt de elektriciteit ook nodig. Dat komt goed uit, want we willen het budget graag volledig benutten!

Morgen gaan we dus achter de kussens en de poetspullen aan, zodat de kinderen donderdag/vrijdag hopelijk een volledig nieuw bed gaan hebben als we weg gaan! Samen gaan we traktatiezakjes maken voor meer dan 170 kinderen dus we blijven goed bezig!

Raksha Bandhan

Vandaag gaan we niet naar school i.v.m. Het festival Rajsha Bandhan. Een festival waarbij de liefde tussen broers en zusters wordt gevierd door middel van het uitwisselen van cadeautjes, armbanden en geld.

Dit geeft ons de tijd om de kast met spullen hier in het vrijwilligershuis eens uit te mesten, alle potloden te slijpen en een lijstje te maken van alles wat we nog nieuw kunnen kopen aan spullen om hier achter te laten.

Laura moet nog even naar de stad om haar op maat gemaakte olifantenbroek op te halen. Onderweg valt het op dat er vandaag veel meer vrouwen op straat zijn dan andere dagen. Allemaal opweg naar hun broers in hun mooiste sari's. Het straatbeeld was vandaag nog kleurrijker dan anders. Veel winkels waren dicht, maar de winkels die open waren verkochten allemaal felgekleurde armbandjes voor het festival. We proberen te pinnen zodat we de elektricien een voorschot kunnen betalen, maar blijkbaar worden de geldautomaten niet bijgevuld tijdens het festival, automaat 1 heeft geen geld, automaat 2, 3 en 4 zijn helemaal buiten gebruik, morgen dus nog maar een poging

Bij het commumity center was het ook rustig, wat wel maakte dat we veel hebben kunnen doen met de kinderen.

Helaas is het nog niet duidelijk of er morgen kinderen gaan zijn op school, maar hoogstwaarschijnlijk gaan we spelletjes doen met de paar kinderen die er wel zijn. Dan kunnen we meteen kijken of de elektricien zijn werk heeft gedaan, we kregen vandaag al bericht dat er ook nieuwe plafondventilatoren aangeschaft moesten worden, gelukkig hebben we nog budget over!!

Taj Mahal

Vrijdagavond vertrekken we met zijn drieën (Laura, een Noorse vrijwilliger Camilla en Nénée) de tuktuk naar het station. Het was nog moeilijk om kaartjes te krijgen, maar daar hadden ze weer een mannetje voor. De kaartjes zijn namelijk pas om 10.00u de dag vooraf beschikbaar en dan kun je ze via internet bestellen zoals je bij ons concertkaartjes koopt, in de digitale rij dus.

Aangekomen op het station staat de trein al klaar. We hebben zeker 10 minuten nodig om uit te vinden waar onze plaatsen zijn, het blijkt dat we derde klas kaartjes hebben gekregen i.p.v. Tweede klas, waarover we verhalen hadden gehoord. Geen twee bedden boven elkaar met een gordijntje, maar drie bedden boven elkaar zonder gordijntje....aochja, je moet er iets voor over hebben he. Er zijn "schone" lakens en kussens (lees: ze zitten in een papieren zak alsof ze gewassen zijn, maar met alle vlekken en haren twijfelen we er toch aan hoe schoon ze daadwerkelijk zijn). Gelukkig wisten we al dat het koud zou zijn in de trein en hebben we een dikke trui meegenomen.

Halverwege de rit zitten er opeens een paar mannen op mijn en camilla's bed van 'personal space' is er hier niet echt sprake, maar ik slaap toch wel, later vertelt Laura dat de man zelfs op mijn bed in slaap gevallen is, maar ik sliep dus heb er niks van meegekregen.

Na 13 uur komen we in Agra, we nemen een taxi naar een hotel dat een andere vrijwilliger ons heeft aangeraden. We eten ontbijt en gaan naar de Taj Mahal. Wat is het mooi!! We hebben het geluk dat het gebouw inmiddels uit de steigers is. We hebben een gids die zich meer bezig houdt met het maken van foto's voor/van ons dan met uitleg geven over het gebouw.

We hebben helaas geen tijd meer om andere dingen te bezichtigen, dus we eten nog iets bij het hotel en gaan terug naar de trein. We hebben weer twee lage bedden en een middel, maar er zitten al 7 mensen op ons bed, die we er eerst af moeten jagen voordat we kunnen liggen. "Schone lakens" zit er dit keer ook niet meer in, maar slapen doen we toch wel.

Het was een bijzondere ervaring, maar zeker de moeite waard!