Na een lange reis zijn we weer thuis, opgehaald van het vliegveld door onze liefsten:). Het voelt raar om weer thuis te zijn, de rust, de structuur, het gemis aan alle geuren en kleuren maakt het bijna saai.... De koeien staan weer gewoon in de wei, auto's rijden braaf op hun eigen baan en gebruiken hun toeter nauwelijks....

Voordat we vertrokken hebben we het (voor)laatste deel van ons budget aan een "collega-vrijwilliger" gegeven, omdat de school inmiddels van alles was voorzien wat hun wat hun hartje begeert. Zij blijft nog een aantal weken vrijwilligerswerk doen in Udaipur en heeft een inzamelactie opgezet voor een man die kinderen en vrouwen belangeloos zelfverdedigingslessen geeft, zodat ze sterker in hun schoenen staan, wat helaas vaak wel nodig is. Zijn uitrusting was echter dringend aan vervanging toe en daar wil zij voor gaan zorgen, nog een project waar we aan kunnen bijdragen.

Thuisgekomen blijkt er na alles na te rekenen nog een klein bedrag over te zijn, met dit allerlaatste bedrag ben ik net schoolspullen gaan shoppen om te doneren bij de weggeefwinkel, waar ze nog hard opzoek waren naar donateurs van schoolspullen, voor het uitdelen van schoolpakketten aan mensen die hiervoor zelf geen budget hebben.

Met al jullie donaties hebben we uiteindelijk dus heeeeel veel mensen kunnen helpen en blij kunnen maken, waarvoor heeeeeel veel dank, want zonder jullie waren het nooit zo veel blije gezichten geweest!

Merci, merci merci!!!